низина (ж.)
Турските војски беа ги достигнале крушевските низини.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Кога ќе ги затвореше очите и ќе застанеше мирно, без никакво движење, вкочанет, можеше да си замисли дека стои сред некаква низина, а зимата е без ветер, без ниту една куќа, со стотици километри наоколу и дека придружници му се само празните речни корита и соголените, суви дрвја.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
И нѐ поставија во низина глуво да ја довикуваме откорнатата пазува.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
За каков порок, за какви низини говориш ти? На високо си ти, недостижна си ти, Ана!
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ах, далеку. Таму во низините, во длабочините на кракот.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
На оваа мисла ги навеле и нивните коњи, кои бегајќи од низината крај Црна, летно време накачувале горе по Зелка, Ѓурѓишча, Перун и Трибор, барајќи сочна трева.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во VI век во Панонската низина се појавуаваат Аварите кои ги потчиниле словенските племиња и заедно со нив ја напаѓале Византија.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Дојдоа пороите, отидоа. Снегот се спушти во низијата; потоа се стопи, отиде.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
