нѐ (зам.)
Нѐ построија покрај шините, покрај чакалот и нѐ шетаат ко кучиња на мочање.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ поделија на две: жените на една страна, мажите на друга.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од корен нѐ растрои, што се вели, ги поткопа и нашиот карактер и нашите навики.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се подаваат луѓето и само нѐ наѕираат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ викаат да ги заземеме старите функции.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дојде и жената, Гркинката, и таа застана и нѐ гледа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Меѓу нас се пикнува едно момче со некое врзопче хартии под мишка и само нѐ гледа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ заболе и мевот...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Стаклото ја пушта светлината, но нас не нѐ пушта.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ преполни со некој бес, почна да нѐ нагризува, да ни го зема сонот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе ми направиш полошо, му велам, ало, шест илјади километри нѐ делат!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Шеткаат луѓето и нѐ гледаат напреку.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го чекаме возот и нѐ издава трпението.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ удираат по петици, ни ги потфаќаат стапалата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ виде во лицата ко дуњи, ко смил, којзнае ко што, и се насмеа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ние му стоиме со некој неодреден одговор: чекаме и нас да нѐ угрее сонцето, иако сонцето грее, веќе прижежува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ што направивме е пак да нѐ затворат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Подобро, без викање, да нѐ почека вистината.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ гледа, и како да прашува што чекаме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ припекува и ни скорева нејасна возбуда.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
