овој (м.)
Рок музиката во овој контекст може да се сфати како синтетичка естетска форма на нови искуства, бидејќи ѝ претходи психоделична промена на свеста во која личноста привремено ја напушта конвенционалната свест и патува во себе, низ просторите на несвесното.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Овој се налутил та со секирата што ја имал в раце замавнал и го отепал човекот.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Сигурно и овој се пикнал во водата и така останал.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На овие и едното уво им се наслушува со другото.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Штом некој нема да си го плати данокот, тој ќе го фати и ќе го тепа се додека овој кутриот не му ветел неколку дена работа на неговиот имот.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Овој ќе се штрекне и запира со плачењето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Беше зафатен со мисли како да се избегне оваа опасност што се испречи пред нивниот пат.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Овој се досетува и уште посилно запувкува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ете така Луман се распаша по Битолското и сега префрли и во Брзница, го натера деда Бошка да му биде јатак и прво што му нарача беше овој по село да му собере по лира од куќа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Таа била девојка сираче, само со еден брат когошто Турците го однеле на заточение и без нигде никого, па кога овој ја грабнал, никој не ја побарал.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Така, колебливо, мрсен Петко бидуваше де овој де оној додека најпосле со кикот не беше прифатен играта, а децата на полјанката под коријата изгледаа како од кошара побегнато улиште што нашло тука слободен простор за луда, невоздржана игра до наситување.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ја ведна главата покорно и уште попокорно ѝ нарача на снаата да им стави вечера, го нагости арамијата, поприкажува со него и кога стана овој, дедо Бошко си рече дека ќе здивне.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
На Адем му се нажали за Катето и пишман се стори што му го натрапи со сила на овој едепц'з, ама сега беше доцна да може да ја исправи таа грешка.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Како ќе погледнам во некого, така овој ќе ја наведне главата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој на Бошка му изназборе толку, што овој ни глава не можеше да крене, а камоли да си ја каже маката.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Се исплашил овој та веднаш со ластегарка по муцката исклештена.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Па слушам тропање на врата. Овој уште стои обесен на пенџерето, а некој тропа на вратата. Значи - не е сам, значи не идат од мака.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Па овој што и да погледне, ќе свене, ќе се исуши...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Бошко чекаше да чуе што ќе му рече ајде, а овој мислеше.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Многу често се прашував што барам, каде одам со овој чудак. А, сепак, сѐ уште бев со него.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
