оплакне (св.)
Лежи онака, а оплакната му е бојата од лицето, ја нема.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од ноќвите, од онаа страна до мијалката, извади сомун леб, ѝ го подаде на средната ќерќа, Мара, да им го даде, а таа остана кај мијалката да го оплакне котлето.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Но, ни на манастирскиот измеќар, ни на другите, не им беше судено тој ден да оплакнат образ.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Предзори ќе си ги оплакнат очите во морето и одново ќе се вратат назад во земја од големата земја да шетаат со тланикот од еден до друг крај на дворот.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
ПАНДЕ: (се крсти и станува). Господ да придаде! Дајте малце вода да си ги оплакнам рацеве...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
