осветли (св.)
Мислам дека и однатре нѐ осветлува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Преку него падна златен конец и го осветли.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Пламенот што се превиткува во средината на земјанката го осветли нејзиниот десен образ огрден со дебела лузна во чија средина сѐ уште е залепен загноен струп.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ламбата што треба да го осветлува патот ноќе низ долгиот ходник до тоалетот ако посакаш да појдеш повеќе од нужда отколку од желба, огледалата во бањите и една вазна ги собиравме со лопатка и метла за пајажина.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Но ако имавме ние морално право да бараме од претставниците на европските држави во Македонија точно и непристрасно да ги осветлуваат своите влади и европското општествено мнение за работите во Македонија, тогаш наш морален долг беше да сме и ние осветлени за европските интереси во нашата татковина, особено за интересите на балканските државици.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ја немаше нејзината веселост, што постојано ѝ го прекриваше лицето и ѝ ги осветлуваше очите.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Не знам дали е в ред да се прекорувам себеси дека моите последни навраќања во Книгоиздателството што се наоѓаше веднаш зад Камениот мост биле поттикнувани и од љубопитството да се осветли уште некоја дребулија од минатото на човекот што ја беше отфрлил мантијата?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Ореолот на илегалната борба и на граѓанската војна сѐ уште бледо ги осветлуваше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ситниот лимар затропа со дрвените налани и ме осветли со џебна запалка; ми ја раскопча кошулата и се загледа во пликовите на моите гради.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Комитетот се срди зошто конзулите не ги осветлуваат работите како што се.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Нејзиното тело јасно се оцртуваше на завесата благо осветлена од уличните канделабри.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Дали истата си била уште од првиот ден или настанала подоцна од силната сијалица која го осветлуваше - тоа никој не знаеше.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Татко ми носеше батерија и карта која постојано ја осветлуваше.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Се осветлуваа кружните камени ѕидови на бунарот поврзувани со пајажини.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Татко ми со батеријата ја осветли длабината на бунарот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Возен ред Камионот што собира ѓубре поминува во десет навечер, со жолтите ротациони осветлувајќи ни ги прозорците.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
Полека светот се осветлуваше од дневната светлина, моето одајче исто така, и јас можев да ги распознаам одделните линии и бои на шарите на ѕидовите правени во годините изминати од еден самоук сликар, всушност бојаџија со дарба.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Но ако се осветлат тие како што се, тоа не ќе му се бендиса на комитетот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сепак, сѐ уште во мислите на научникот не се беше скинала жичката на задоволството од сѐ она што го сметаше за свој личен придонес во осветлувањето на темата за сенките.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Светлината од телевизорот му го осветли лицето.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
