паркче (ср.)
Малку потаму, во зеленото паркче, во свое време била поставена чешма.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Потамина сврте в десно и се спушти надолу каде што здогледа паркче и спроти паркчето кафеана каде што, околу една маса поставена надвор, беа наседнати тројца возрасни луѓе.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Си ги зедов книгите и излегов во паркчето пред библиотеката, покрај Вардар.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во близина имаше мало паркче. Седна на една од клупите... Тивко плачеше.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Седевме во паркчето на нашата клупа. Го чекавме Љупчо.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Паркчето, притеснето меѓу железничката пруга и сообраќајницата, претставува идеално место да се гледаат забрзаните автомобили: можеш да ги броиш, да запишуваш регистарски броеви.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
- А сега ќе ви покажам каде се опив за првпат. Еве, во ова паркче.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
На излезот од паркчето се свртевме. Љупчо и Џеронимо седеа на нашата клупа.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ова улично паркче, розите, зеленилотото - ги имаше видено придушувачка среќа.
„МАРГИНА бр. 2“
(1994)
Не сакате да ручате? Ухтомска држеше сендвич. Под парчето леб како розов јазик ѕиркаше парче шунка. -Не. Ми мина желбата.
„МАРГИНА бр. 2“
(1994)
