песничка (ж.)
Но никогаш не можеше да се присети на повеќе од неколку строфи од која било песничка.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Има и некаква свирка на која се обидува да засвири песничка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Пак легна и реши да не мисли повеќе на ништо. Вака простум да си лежи и да си ја залажува својата чувствителност со некоја песничка што му доаѓа сега во сеќавањето.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Насекаде се шири мирис на печива и слатки колачиња и чоколадни зезалици, додека од секое ќоше одекнуваат божиќните песнички... а ти седиш сам на аголот и мечтаеш за идниот Божиќ, во којшто нема повеќе да бидеш странец и шупак во овој магичен свет!
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
А утре ќе испее песничка за него.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Седна крај прозорецот, го зеде моливчето и ја напиша оваа песничка за топлата снежна покривка: Од небото зимско цел ден само снежи, под покривка бела родно поле лежи.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Од некој агол на своето сеќавање тој беше извлекол уште неколку стихови од заборавени песнички.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Девојчето си нижеше во некаква песничка свои зборови, го изразуваше своето убаво расположение.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Лежеше истегнат на тревата, гледаше во еден бел облак што патуваше по бескрајното небо и му ја пееше оваа песничка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Да го продолжиме овој наш разговор со четири песнички за поздравувањето: ДОБРО УТРО - Доброутро, здрави биле! - поздравува славеј пиле.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Не, тоа не беше некоја песничка што може да се прочита од книга и да се научи.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Ајде, додека гледаме како снегот тихо паѓа, ајде и ние да ја шепотиме оваа бела песничка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Да си помогнеме во овие наши размислувања и со песничката: ЗА СИТЕ НАС За птица да лета, цвет убав да цвета, дрво да се виши, човекот да диши, чист ветрец да вее, јагненце да блее, чист снежец да вее, сончев зрак да грее, славејче да пее, дете да се смее - треба да умуваме, треба да ги чуваме: зеленилата, шаренилата, свежините и убавините - и ти, и тој, и јас, и ние, и вие, и тие, за мене, за тебе за сите нас!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
А насловната песничка, генерациите ја паметат до ден денешен.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Тоа беше една песничка што ја пеевме кога бев дете.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
И песничката и неговата решеност спепелуваат кога погледот му паѓа на сликата во бронзената рамка.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Пред да ги почне овие песнички ги фати зетот и невестата за малите прстиња, за нив се фатија деверот и старисватот и заедно со него почнаа да се вртат околу бурилото.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Да, секако ќе испее, а таа песничка можеби ќе изгледа вака: Фатив зајче мало, си играв до мрак. Вечерта под глогот го оставив пак.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Понекогаш љубев едновремено и повеќемина, пишував песнички (имам живи сведоци за тоа) и имам цели тетратки испишани.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
„Па така е и во песничката: да не е смотан, нема да е постојано в ќоше!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
