писмо (ср.)
- Светото писмо, се чувствува, тоа не мора да се чита!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
„Драги другари, Писмово го пишувам набрзина и несредено.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Го пишував писмото со расположба која можеше да биде на Мајка природно туѓа, ми идеше некаков восхит кој растеше од моите прикриени амбиции.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Ќе ме полаза пајаче и јас веќе знам дека некое негово писмо ме бара по адресата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Да, отиде да им го чита писмото на други, небаре тоа среќа им носи... Дедо Мраз, ебаго...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Барем писмо и пари може да испрати без знаење на тие двајца монструми што го родиле.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
И набрзо ни стигна писмо дека тате загина за величината и славата на мајка Грција...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Веројатно брат ми Коле го видел нашиот момок Васе како ми носи писмо од тебе, го зел да го прочита и му го дал на тато. Татко ми е многу, многу лут.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Писма и пари да ни праќа и ние да си се сториме луѓе домаќини...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Потоа заедно доручавме и ми раскажаа со каков бол и плач ги читале моите писма.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Во Македонија пред АСНОМ во употреба беше српската и бугарската кирилица, за по заседанието и по оформувањето на македонскиот како литературен јазик да се воведе типично македонско кирилично писмо, кое е прилагодено за одразување на фонетските вредности на македонскиот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Писмата кои беа убаво наредени во натказната беа неми сведоци за неговото каење.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Беа прочитани и протестни писма упатени до претседателот на Владата на Собранието на Република Македонија и до Министерството за урбанизам, градежништво и заштита на животната средина.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Дванаесет писма лежеа здиплени под свечената униформа во наткасната до неговата глава.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Еден ден дедо доби писмо и ѝ го прочита на баба.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Испративме писмо до југословенската амбасада во Москва и сега чекаме виза.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Седна на истото место и почна еден по еден да ги отвора пликовите и писмата да ги оддиплува пред очите на двајцата мажи.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Минуваа денови, месеци. Ми стигнуваа Мајкините писма, со необичниот латиничен ракопис, кои одразуваа поголема загриженост отколку што семантички можеа тоа да го означат зборовите.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Намерно не го отвори писмото пред љубопитните очи на сестра ѝ.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Логотетот гледаше во чудното писмо на прстенот и се чешкаше по тилот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
