подвикне (св.)
- Не се карај и да не ги караш дечките! - му подвикна дедо.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Но и од она што можеше да прилега на судир и караница слабееше, се губеше во подвреснувања и задоволно подвикнување додека лелеавото оро се извлекуваше од црковниот двор под нишки на штотуку почнат дождец.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
А јас ги силам другачките, им подвикнувам да истераме повеќе од нивата дури не ни дошла сенката под петици.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Не оди – подвикна здишано – ќе заобиколиме... Слушаш? Свртија в лево.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тој прво сакаше да излезе поитар и да мине некако инаку, но кога виде дека не може, им подвикна на децата.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Слушај! - подвикна Коте и малку се зауми. - Тој, знае ли оти со луѓе се живее.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Ќе чујам тропање на чинии, подвикнување на деца, свирење на радио и мене ќе ми се собере срцето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сум зела да подвикнувам, а тројцата Албанци веќе идат по мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На мајсторите им пречеше тоа негово заостанување и тие некое време го поземаа постојано подвикнувајќи кон него секакви шеги, а многу често и пцости.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Таа никогаш така не подвикнала. Ѝ падна жал и се расплака.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Кучињата продолжуваа да лајат, а тој им подвикна и ја фрли гламњата што уште ја држеше в рака.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Потоа садриазамот му подвикна: Каде се луѓето? Таму, рече старецот покажувајќи со рака преку главата на садриазамот на Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Се накашлуваме, ги подвикуваме нивните имиња, ама никој да ни се оѕвие.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Престани ти со тоа, ќе те убиеле – ѝ подвикнав – само ти имаш татко и мајка, мислиш нашите не се исто така загрижени како твоите!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
И пак луѓето не му веруваа. И самите плукаа во огнот и му подвикнуваа да не ги лаже.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Како меѓу стотици илјади луѓе, тој ќе го најди син ти? - налутено ѝ подвикна преведувачот.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ќе му давам поголем дел, си рече, и не му подвикнувам како досега. Не заслужил.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ја измачуваше мајка си прашувајќи ја одново и одново зошто нема повеќе храна, викаше и ѝ подвикнуваше (се сеќаваше дури и на тоновите на својот глас, кој почнуваше предвреме да мутира и понекогаш ќе грмнеше чудно длабоко), или пак се обидуваше со цимолење да изнуди повеќе отколку што му следуваше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Од тоа време позорникарите добиле толку голем страв од мртовците, што одбегнувале дури да ги фаќаат и живите, туку само оддалеку подвикнувале: „Еј, ти, гледај си го својот пат!“ – и мртовецот- чиновник почнал да се појавува дури и преку Калинкиниот мост, ширејќи голем страв врз сите плашливи луѓе.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
И престани со овие модерни теории оти многу ќе ме налутиш.“ подвикна газда Таки строго.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
