подзине (св.)
Мислиш оставен си некаде сам на земјата што подзинува за вода.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само ќе подзине и главата ќе му падне меѓу нозе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Само ќе подзине и ќе ја истури в уста.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само да подзинувам и да потемнувам во лицето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сака нешто да каже, ќе ја подотвори устата, ќе подзине и пак ќе продолжи да го џвака листот. Прежива.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Цели бозје креваа биковите на рогови. И потоа се затрчуваа и се удираа со челата, како да кршат камења. Насобраните луѓе само подзинуваа со устите, подзамижуваа со очите. 41
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Болните само подзинуваат и бараат воздух со устите, подлипнуваат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Почнаа да се ѕверат низ честарот, погледнувајќи ги своите другари лево и десно, а селанецот го забележа Белчета во букашот, си ја поткаса долната муцка и подзина да викне, но во тој момент Толевци изрипаја од карпите со страшен натприроден вик и ги фрлија готовите бомби кон групите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Се фаќа за очи, за мев, си ја затвора раната и подзинува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го исправи пред очите, дува во него и чита, подзинува со устата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Му течат солзи и само подзинува човекот, кркори.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Уште ми шавнува нивното подзинување и нивното замалено викање: лепче, лепче!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Што си подзинал. Ти велам вистина е - и баба ми зборува со цвеќињата - па затоа најубаво ѝ цутат.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
А кога доцна вечерта со тажно мјаукање ја подаде главата – сите подзинаа: ама, ова ли е Фигаро?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Подзинува и уште си кажува нешто. 23.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Неговиот пат е широк и непреградлив, ми вели, и прудолен и сложен, ми вели, туку ајде пченкава подзинува, ми вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Подзина, се прекрсти во мислите. Господи, без глас шепотеше. Господи, претешко е подбивањето за моиве плешки.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Понекогаш се случува да станува ноќе и да шета во сон... Управникот подзина, се стипсоса.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Пред мене роди чинела машко, а тоа ќе се расплаче и ќе подзине. Па после, роди женско.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ние ги подаваме главите: подзинуваме, и ждригаме, икаме од виното, од јадењето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
