полупразен (прид.)
Ми го наполнија полупразното куферче со даровите.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Вечно полупразни перони во долго очекување на една трошка радост и сива карпа од страв пред пристигањето на едно умирање Рамни мермерни подови што го мазнат лавиринтот од изгубените стапалки пред едно вечно чекање што сака никогаш да не дојдат возовите со мала кратка радост штом можат да донесат едно крајно умирање
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Во полупразната чаша, во која светка верверичкото вино, бубачката плива и безуспешно се обидува да се искачи по проѕирното стакло.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Селанецот, со полупразна кошница, се упати кон центарот на градот.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Просторијата е полупразна. На другана страна има некои луѓе што таа никогаш не ги видела.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Се ослободи од непотребните работи во куќата: од разните шишиња што ги најде во долапот затворени со тапа или со кочанки, полни или полупразни со разните течности: масло, газија, крстена вода со босилок внатре, недопиена ракија или вино, лекови од тревки, варова вода и друго - ги исфрли надвор ослободувајќи ги од нив заробените мириси.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Полупразната чаша беше празна. И пак полна со зејтинест ликер.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Тие бргу го осмислија просторот на напуштените, полупразни куќи.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Додека си потпивнуваше пиво од полупразното шише, столицата ѝ го масираше грбот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
На масата го примија срдечно и весело со оглед на шишињата бело вино и минерална вода и полупразните или полуполни чаши со шприцер.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Не пиев тогаш, брате, стискаше сега в раце полупразно шише.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Офицерот навреме го сокриваше полупразното ќесиче. - Биди, биди. На татковината ѝ требаат соклиња.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И така еднаш таа, познатата опасна девојка или помалку познатата можеби во овој град (како можеше таа да биде позната во овој град?), влезе во полупразното кино и седна во деветтиот ред, на третото седиште.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Тоа не е веќе онаа мала Жаклин од мојата бедна полупразна соба.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Перса си замина во својата одаја, а Пелагија во полупразниот кревет.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Седеа в соба, едниот тихо свиркајќи некоја неодредена мелодија, другиот загледан во полупразна чаша.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Во екот натуристичката сезона, низа улици во Софија се полупразни, без вообичаена живост.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
