пооди (св.)
Поодувам меѓу луѓето и слушам некои зборови и како познати и како непознати.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Поодиле внатре како кај нас и дошле до едно место од кај што започнувале да се делат штрковите по вилаетите.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ќе го сучат жените конецот и ќе поодуваат низ селото, сѐ така во одење ќе сучат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе стоиме и ќе поодуваме, ќе се собираме во витли и ќе се кинеме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Му се ниша и му поодува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
таму ќе ни судат и така не засурмуваат во вагонот небаре добиток за продавање и клан, клун, клан, клун, лазаме за Софија пооди, пооди, - запри, па пак тргни, а ништо не гледаме, имаше само една дупка во отворче одозгора, над нас и не знаеш кога се стемнило, а си заборавил кога било дење, денот и ноќта си ги смешале нозете, ги избришале границите и не знаеме дали сме поблиску до денот или до ноќта, само некогаш ќе подотвори некој, ќе ти остави кофа со вода и по едно лепче - камче за да ти ги скрши забите и пак ќе ја тргне вратата, ќе го штракне лостот, штрангата, а ние ќе го топиме 118
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Змејко пооде доста по голината и дури потоа се потргна од трагата и застана в страна.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И така, пооди до некаде и пак врати се.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Возот ќе тргне, ќе пооди и пак ќе запре.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мислам дека сум го згрешил патот, дека кон друго село одам. Чинам пооди, пооди и запри.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Јас поодев малку, оти мајка не ме пушташе.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Поодува наваму-натаму и ги гази кошулите, фустаните, панталоните.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Поодуваме вака, покрај штиците, и ѕиркаме низ дупките, низ процепите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Чинам пооди, пооди и запри.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сета шума поодува, се поместува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Чинам пооди и пак поступи се. Подоближи се, па поврати се.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И така одиме низ полето, пееме. Пооди, пооди и запри.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Пооде Јана по брегот и пак застана, загледана во зелените води на Тиса.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Пооди тој автобусот така што пооди и слушам тој агентот свика: „Стоп!“. Претрес и преглед ќе прави.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Потоа минав низ теснецот меѓу ракометното игралиште и фискултурниот дом, поодев уште педесетина метри и излегов пред Офицерски, на самиот почеток на главната улица. 64 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
