попосле (прил.)
Сега, или попосле, неговата мисла мораше и од оваа посока да втаса до нив.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Попосле ова братство го запечатија и јавно, фаќајќи се тројцата свети Јовани во црквата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Му се предадов сиот на нејзиниот предмет, францускиот го запоставив, и таа беше првата причина што попосле, на матурата, бев еден од ретките што се определија да полагаат немски јазик.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Попосле ќе ѝ раскажам што ми се случило.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Јас немав време да ја почувствувам во моментот сета гордост од ова признание - таа ќе настапи попосле - зашто брзав, и не мислејќи да исфрлам како без душа: „Господине, уште не дојде мајсторот за чевлите”.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
- Си дојдов, - рече Зоки, сѐ уште не верувајќи си на ушите, - ќе си играме ли попосле?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Стана и се извини оти не може да го дочека кафето, a по цедилото ќе се врати попосле.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Пак, не играј си, свети Јованке со оген. Гледај, пак, зборувај, моли селаните да почнат баре со црквата, та конаци може и попосле.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Да каснеме нешто? - Попосле. Имаш урда? - Жими тоа.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
„Ај таксират“, си повторуваше тој во себе и, сиот исплашен, гледаше право да се пикне негде во задните редови, до самиот ѕид, само да не го забележат по нешто. Попосле како да се поослободи малку.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
ТЕОДОС: Не можам, попосле. (Се тресе од гнасење.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
