премолчи (св.)
Со восок ги залепив
со смола ги запечатив
ги прелив со лепак
ги врзав со јаже
сите љубовни фантазии
сите желанија
од премолчување истоштени.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Со премолчувањето на нашето покрстување се премолчува и процесот на образувањето на нашата писменост.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Гледаше само да премолчи и некако да не се споменува тоа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Прво раѓаат копилиња, па дури потоа ги признаваат како свои., - иако овие зборови не одговараа на убедувањето на Светлана, таа не можеше да ги премолчи.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Некој како да ѝ наредуваше да се вљубува; како да ја советуваше да избрзува со своите заклучоци; како да ја насрчуваше да го каже и она кое што друг ќе најде за потребно и да го премолчи.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Само со погледи се разбираа доволно за да можат да си ја премолчат тагата во душите.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Заклетвата се полага усно со изговарање на овие зборови: „Се заколнувам во честа дека за сето што ме прашуваше судот ја зборував вистината и дека ништо што знаев за оваа работа не премолчив“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Уште кога го видов снегот на Алилово сиот искрвавен ми дојде да извикам Крвави Водици, но за да не ги исплашам луѓето си премолчив, вели Максим гласно и не свртувајќи се назад, спрема Лазора и спрема другите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Миговно ја жегнува жеговна мисла: - Прости ми, мајчице мила, сум згрешила... сум се загледала во очите на момчето што вчера ми го препречило патот - ама мислата не ја изусти, ја премолча - за до крај да го дослуша сонот, па му рече: - И јас сум го сонила твојот сон.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Задачата на уметникот сигурно и денес не е неа да ја премолчува туку отворено и вистинито да ја кажува.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Затоа, се разбира со ваша дозвола, сепак нема да го премолчам прашањето што може да ни понуди интересен одговор.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
- Слушај жено! Може ли барем еднаш да премолчиш и да не бидеш бибер во секоја манџа.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Се сеќавам на една случка што не можам да ја премолчам.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Дознававме и дека тоа исто време носи во себе и еден поинаков свет од оној за кој отворено се зборуваше и кој можеше да се види преку ден – зад премолчувањето на сексуалноста се криеше неискреност и хипокризија. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Ќе ги премолчеме ли за да продолжиме во ист правец.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Вториот глас, овој пат ќе го премолчам. Беше толку злонамерен што веднаш решив да го тргнам од умот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Сигурно знам дека многу настани, вистини од мајкиниот живот нема никогаш да ги дознаам, премолчани во нејзиниот јазик, мојот мајчин јазик.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
А имаше еден младич, не му се сеќавам на името, но беше навистина моќен говорник. Тој ништо не им премолчуваше!
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Го премолчив она што го видов во него кога повторно го закачив. Повеќе не разговаравме за огледала.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Ги премолчив моите јадови. Игбал го премолчи прашањето што очигледно сакаше да ми го постави и се упативме таму каде што тој реши да ме одведе:
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
