прета (несв.)
Претам заедно со змиите и пијавиците што ми се лепат по кожата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ставен под опсада на бездушни крадци пијавици гладни и човекојадци мојата душа е ставена на мета во светот будалест неуморно прета Мојата душа претрпе стрес неправди безброј, понижувања, бес гази ја , ништи ја за сѐ што е крива еве ја тука повторно е жива Во душата моја се сееше чемер бескрајни лаги од секој лицемер мојата душа се навикна да трпи гази ја, ништи ја повторно се крпи Душата моја е жива и спортска трча на долга стаза маратонска неуморно скока на животна пречка гази ја, ништи ја ќе остане вечна
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Кога дрвото покрај кое случајно минувате со задоволство ја претрпува болката од впишувањето на две имиња врз неговата кора со нож; кога истовремената појава на дожд од небото и солзи на вашето лице не може да се нарече случајност; кога светулка се дави во вирче, прета со наводенети крилца борејќи се за живот и притоа не заборава да ве награди со светлина; кога не знаете зошто одот одеднаш ви станува куц; кога не сте пијани, а од некои темни агли на едвај осветлената улица слушате тивко завивање и цивкање на куче; кога не знаете како сте станале дел од таква ноќ... сѐ што ви преостанува е да се гризете од бол и зачуденост.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Војниците му застануваа со колената на нозете, на слабината и на главата да не прета; и додека тој рикаше беспомошно и силно што оѕвиваше селото и планината - касапот ќе му го зариеше ножот во грлото, риејќи низ него додека му го пресечеше гркленот; кркореше бикот, шикаше крв на сите страни стркајќи ги војниците, се виреше крвта во локва и правеше црвена браздичка која истекуваше во езерото зацрвенувајќи ја водата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Ко молец во волна што прета.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Еве и моево почна да прета.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Претам во реката: ја подавам главата и се мачам да се исправам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Стоев нерешително над животното што преташе со тенките ноџиња и ја меткаше главата.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Србинчињата играа ситни ора. Ќе се фатат за појас, под мишките и само ќе претаат со нозете.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ја зинува устата и ја позема цуцлата, прета со рачињата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И магарето и козата се вратиле во пондилата. И кокошките во дворот се присобрале - претаат.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Кревкиот соживот повторно прета се градат ѕидови во неколку гета сеуште глумат братство единство а душа им гори за етничко чисто Чувај не Господе од искариоти превртливи души и квази патриоти со устите полни за народ да се сплоти а гз ќе им зине за куфер со банкноти На телевизија невиден смрад будно не следи Големиот брат очајни луѓе, морална криза калаштури штури за анализа
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Ќе ги прекрстуваат и ќе претаат, ко кокошки во плева.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кравата рика од пондилата, телето прета со ножињата, веќе не може да се одѕвие.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тоа плаче - ќе излета: го шири и го собира мешето и претка со рачињата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И во тој срам, вели, го слушам само клоцањето и првкањето на добиците, вели, само претањето на кокошките и чукањето на моето срце.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Заробениот гулаб сѐ уште преташе со крилата. Пердуви се ронеа од неговото телце и се нишаа во воздухот како снегулки.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Малото полека го спуштив во водата и тоа преташе весело, а таа, со клатење налево - надесно, се преврте на грб и со едната нога го јавна овој нејзиниот, па се исплашив дека ќе му напукне бутна коска и им го подадов Барбариче... и, кога првата капка ја допре, таа веднаш го прострела со поглед и навежбаниот се исправи, го грабна детето и го свитка во бањарка.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Ме крева во некои височини, што се вели, јас претам и летам нагоре.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Па, и потоа преташе, крвта негова, ама јас, штом ќе претнеше тој, веднаш во таа дупката што му ја имав отворено со анџарот во гушата ќе му натурев горешта вода.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
