продавачка (ж.)
Не знам, мојот млад пријател, дали и колку би можел да допре до овие мои размисли за некогашниот Пасаж? (Дури и гласовите на продавачките што некогаш шетаа зад витрините повторно се овде.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Ќе ги подадеме главите како продавачката под белиот тенекиен покрив од трафиката.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Шетавме, божем незаинтересирани и чекавме продавачката да се сврти, да услужи некоја купувачка од страната на тезгата со панделки и разни конци и во тој миг да мавнеме по некое копче.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Прстот во устата на продавачката беше израз на чудење.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Продавачката на книги остана со прстот во устата.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Продавачката ми го продаде иако бев детиште.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Ама продавачката се вртеше како чигра и постојано внимаваше на својот продажен простор.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Нема емигрант што не го памети својот прв Божиќ во Новиот Свет: блескави излози со шарени украси со убави предмети со згодни продавачки со мајки и деца со големи ќеси со весели насмевки со дедомразовци што демнат на секој чекор...
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Заобиколува дузина продавачки на ноќта.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Утре – нов ден, нова нафака: на лаѓата за Венеција ќе протнам некоја ведра песна, преку девет мориња скришем ќе испратам и врзоп карипски насмевки - само црна мачка да не ми го пресече патот кога папсана се враќам дома и си мислам дека навистина сум продавачка на синолички на плоштадот Свети Марко во Венеција.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Полумракот не му пречеше да ги препознае најупорните слушатели: продавачката што му го продаде првото пиво, најдобриот другар со кој се тепаше на игралиштето, девојчето што првпат го бакна, другарите – соучесници во првото пијанство и девојката што најмногу ја сакаше.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Ги поздравив поздравно продавачките кои продаваа продавање, празните сали за проекции, полните пивници, го поздравив пијаниот кој пелтечи со педалите, полицаецот беспрекорен, патецот мој примерен.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
За тоа разбрала продавачката, ја протегнала раката и му ја извадила кукавицата.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Поточно јас плаќав сметка на касата од еден супермаркет и разговарав со продавачката.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
А саканата моја во собата своја заклучена и натаму си ја чешлаше косата низгрбно, и ја врзуваше во опашка, со истата врвка со која во третиот чин Николај Дмитриевич ќе ја задави продавачката Љашченкова.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Само ѝ намигна на продавачката да го спакува изборот на Рада.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Младата продавачка, речиси софистицирани со набеленото лице и црниот, припиен фустан, ми ги завива во украсна хартија писмата на Ван Гог до братот, расказите на Бруно Шулц, Вејтсовиот „Џокеј полн со бурбон“ и книгата со патетичен наслов „Предсмртна љубовна песна“.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
А во една мала продавничка со прибор за пишување, недалеку од тука, ја купи перодршката и шишенцето со мастило. На врвот од скалите застана малку.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Потоа замина е се вработи кај својата мајка, како продавачка, во улицата Прованс. А Вашиот татко? Беше кореспондент.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Таа ориентална приказна беше нивната фантазија, нивниот интимен филм како „Шеикот” на Рудолф Валентино, создаден во главата на малечката продавачка од киоскот во Данциг и младиот наследник на претпријатието со сточна храна, додека создаваа градови во облаци и на места на овој свет, подобри и позанесни одошто сивите квартови и улици на пристанишниот град.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
