промириса (св.)
Тој забележа како Џулија ја крева својата чаша и ја помирисува со искрено љубопитство.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Живци. Се заплеткал нервниот систем и примирисува на изгорено.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пливам по снегот, а нешто ми примирисува на диња, на кајсија, на варено овошје.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На мудурот и другите Турци им турија од кокошката, но бидејќи тепцијата промириса на „домус", и како што рекоа они оти се вечерани, и дека дошле само на муабет „да поминит, зарем, времето", се напија уште по една ракија, ако по вечера, и станаа та си отидоа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
