просеник (м.)
Доаѓа до грмушката, го бара фрленото лепче, го бара и му пее: “Просениче, медениче викни и потплаши ме!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Ех, си мислел, да ми беше она слатко просениче, она суво лепче, слатко ќе си ручав.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Просениче, медениче, викни и потплаши ме!“
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Што беше уште почудно, Дуковци сееја и просо, чие семе одамна кај други веќе беше изгубено, па во одредени денови, на празници, жените месеа просеник, леб од просо, необично вкусен и пожелен за оној што го јадел како дете.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
