распара (св.)
Ќе им го распараат пакетот и ќе им го избуричкаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И сега, штом ги виде чорапите изгужвени, ѝ побара на Митра ножици и распара еден од чорапите до каде што беше искинат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ти, единствена што го дослушуваш мојов шепот, ти што пред малку не избави од скаменувањето, не одземај ми го од раце суштеството што ја зароби мојата прва љубов, распарај ги смрачниниве и лилјаците и дигни ги видиците пред нашиов далечен пат!
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Смиреност на мислите и покрај болката од раните, распарана кожа од острицата на жилетот по рацете и градите, темно црвена крв разлеана по подовите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Знам, се насмеа црниот човек треба да лежи распаран на прашлив друм, гаврани да се огледуваат во стаклата на неговите очила.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Можеш со рака да го досегнеш и да го дупнеш, да го распараш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
На обајцата им беа распарани слабините.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од мишките до појасот распарани и рацете пикнати внатре. Во пресеченото.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Распарај се од појас до грло па ќе видиш што е тоа плач.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И одеднаш, а за него толку многу во вистинскиот миг; во оној највистинскиот и единствен миг од вишнеењето на ова негово будење, таа пукната сина шир пред неговиот поглед ја распараа неколку црвеникави штркнати, прачки, исто како да се распука нејзиниот свод.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Горјан брзо ја распара стелата од самарчето и го преврте.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Доне го слече палтото и ја распара поставата. Однатре испадна бело тенко платно, на кое беше напишано писмото.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
— Ќе ти го распарам мевот, вели, и живо куче ќе ти зашијам во него.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го зачуди фактот што на пликот нема име на испраќачот... Го распара пликот и остана вчудовиден!
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Еден од нив ме зеде и ми ја соблече облеката што можеше лесно да се соблече, другите делови од облеката со нож ги распара и ги расфрли околу масата. Бев гола како од мајка родена.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Брзо му го распараа самарчето од коњчето.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Проклет да бидеш ти курвин син му реков и веднаш за коса го грабнав колку ли судбини уништи ти земјата наша од таквите страда Почна да писка, да плаче, да моли почуствува како е да биде жртва ветуваше сешто и куфери полни го заклав со нож, му распарав црева
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Не можејќи да излезе во првиот здив, онака ужасно надојден и разјарен, викот му го распара грлото и згина без одзив.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Небото е распарано. Од него во голем водопад се спушта магла и сака да покрие сѐ; секоја тајна, и најмала, да остане тоа што е.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
За распарувањето Ми падна шолјичката, сервисот ми се распари.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
