рисјански (прид.)
Може да се рече дека тие беа по исклучок погребани во рисјанските гробишта, макар што некои тврдеа дека Алејата на великаните е излезена од верската линија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Отсекогаш беа во добри односи со рисјанското население.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Да ни е за многу години. Сѐ за арно да ни е адетот наш рисјански... целокупни да сме си.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Набожник и аџија, им помагаше на луѓето колку што можеше, Рисјанската раја го исплака.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Беа тоа луѓе од двете вери: рисјанската и муслиманската, од различни националности.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Долната вилица му се тресела пред тоа, ја слушале ѕвечавата приказна на здравите катници и веќе без збор на надеж, рисјанско сочувство на утеха, па макар и лажна, бегале од лепливоста на неговото грлено штукање.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
А тој надуењак чорбаџиски, ако нејќе да биде цигански кум, нека излезе од верата рисјанска надвор, нека згази на адетот!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Имаше намера тој да ѝ помогне синот на Тајко да го погребаат по рисјански.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
„Ти носам една чудна книга, вели бегу, рисјанска” рече ибн Тајко.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Да не беше тој некое од оние грабнати рисјански деца од јаничарите, кои после станаа ас Турци? се праша брзо рибарот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ама, ако Турците отпрвин се правеа на недоветни за рисјанските цркви и попови, нив сега сѐ помалку ги имаше.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Викаше:
„Народе рисјански! Чаршијата се затвора, дуќанџиите ги ставија кепенците!
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
ПОЦКО: Ова не е некоја царска работа, туку наша, рисјанска...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Среде одајата, со спуштени пердиња, и во полутемното, беше ставено калаисано купелче со топла вода, а околу него се моткаше лично попот Никола од Ралин-Панта маалото, кого сигурно Тодора го беше донесла со чезата за да го крсти детето по рисјанските обичаи.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Никола Поцо практично учествувал во некои турски походи, или во задушување на рисјански буни и тоа во Тусалија и во Црноборската област“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Попот Никола ги чекаше врз ископаната дупка на рисјанските гробишта.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Метанисуваме само на пладне и кога треба да нѐ види некој, дали Турчин, дали кодош, а кога ќе дојдат нашите рисјански празници кога не се работи, се преправаме на болни за да не мора да работиме.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Лесно е да се степаме. Дајте ни го со мир, да го отпееме и да го закопаме по рисјански.“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Замислете си, под управата на румелискиот беглер-бег има харачари петстотини и педесет илјади, значи петстотини и педесет илјади рисјански куќи кои ќе проплачат кога ќе се тропне на нивната порта и за огниште да им се земе по дукат и половина, и повеќе.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ќе проанализира сѐ и потоа завршува, безмилосно си пресудува, умира со некакво душевно олеснување, свесен е, се казнува, рисјанска му е душата, покајничка.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
