скршено (прил.)
Да појдеме и да јавиме оттаму дека дрвцето е скршено, дека чешмата во паркот е запустена.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Да можеше некој да наѕре во нејзиното срце. Тоа беше скршено засекогаш.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Како да беше скршено едното крило за лет кон Истанбул.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Поп Васил подигна глава и, давејќи го липтежот в грло, скршено рече: - Ете, ние, ноќе, твојата домаќинка, брате, ја испраќаме...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
— Немам ништо скршено, му се оѕвивам и трепкам ко ласица во папратта.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Гледаше низ џамлакот во дворот, но не распознаваше дали е бел ден или е црна ноќ, и сѐ му беше во дно од некоја полутемнина, во која предметите одвај ги додржуваат контурите, а боите веќе одамна се изгубиле, како кога во детството го гледаа замрачувањето на сонцето низ зачаден газер од скршено шише.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Тој се срамнуваше со скршено од првиот истрел оружје, оставено засекогаш неупотребливо и мртво.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Дремеше врз ’рѓосаните шини со скршено железно срце во осовините.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Понекаде под него се покажува скршено гранче од врба. Лисјата се одвај зажолтени.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Украдено виножито, украден сон не се враќа, изгубена надеж, украдено време, скршено срце, со солзи, со болка, со камати се плаќа.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Додека уметниците концептуалисти од седумдесеттите прашањето за улогата на телото радикално го доведуваа во прашање со постапки како што се ползење по скршено стакло долж главната авенија на Вашингтон - станува збор за хепенингот на речиси голиот Крис Бардон, или пак неговото прострелување на раката со огнено оружје во една галерија, модерните примитивци најнапред практикуваат обредни техники од ритуалите на тн. примитивни, со политика и религија неидеологизирани општества и култури.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
О, ангелче со скршено крило, љубовен звук, згазен во цут!
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Со скршено срце ги остави твоите мама и тато...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Пред гаражата СТОЈАДИН со смачкана лева предница и скршено предно стакло.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Новата грижа внесува и малку радост во нејзиното скршено срце, најпосле подобро ќе биде да води разговори со Костадин отколку со Танаско.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
До неа, во салонот допира звук на скршено огледало.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Нешто чкрапна, како да се отклучува врата, потоа одекна тресок од скршено стакло.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Се стрча пред себе со ситен чекор, како да газеше по скршено стакло и го снема во мракот.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
— Имаш нешто скршено, го слушам оттаму Горачинов.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ви се молам, простете. (Се оддалечува, збунето и скршено.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
