скутина (ж.)
Другата жена стои само така: ги завртела крајовите од скутината, ги собрала во рацете и нѐ гледа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Децата ќе се држат за скутините од мајките и ќе бројат ѕвезди.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пред него ми е срам и скутината да ја сопашам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не смееш многу да го гледаш. Затоа го завиткуваш и го криеш под скутина.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Па после и јас зедов, ја сопашав скутината и му ја покрив главата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И како ќе голтнам така ќе ме жегне под скутината. Си мислам: сум голтнала мрава и мешам во маштеницата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Отсекаде раце се подаваат, те дрпаат за лакти, за скутина: те молат да им дадеш нешто. А што да им дадеш кога и ти си како нив.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Луѓето си ги собираат рацете. Жените си ги собираат и шамиите и скутините, изгазени на земјата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не смееш ни шамијата да ја преврзеш, ни скутината да ја преопашиш, ако ти избегала настрана.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Со скутините и со шамијата од глава ја повивме. На две - на три.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И на жените им паѓаат шамиите, скутините, им се расплетуваат косите, ама ништо не ги запира.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Жените со истранети скутини, со турнати шамии, како што мателе маштеница.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
За работата да биде уште понеподнослива, отспротива, пред надворешната врата на својата куќа, стоеја Надежда и мајка ѝ, а подалеку зад нив, и снаата, трите со рацете во врзалките од скутините, и трите со еден мил, блажен израз на среќа што го слушаат овој разговор.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Тешка сум со Родена, ко кош сум, не можам скутината да си ја препашам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И така јас жнијам, а под мене, под скутината, ми удира златното, ко со јарешко копито.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само едно штуро брзање да се легне во скутините на смртта.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Стрчувам и од легалото му го земам јајцето. Ја засукувам скутината, го клавам јајцето в скутина, и трчам кај Доксима Тренчески. На меана.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Капинка ми се држи за скутината. Фатила, вака, еден крај од скутината и иди по мене.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И, жените, наопаку ги препашуваме скутините, наопаку ги врзуваме шамиите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Притоа мисли на Србија и на Бугарија, а колку за Грција - со нив, со Грчиштата, поинаку треба да се разговара, машки, отворено, а не да се фаќаат владите една со друга под скутина, за никој да не ги виде кај се држат.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
