сошие (св.)
Дури и да ми сошијат под кожата постава од оловни прачки нема да успеат да ме задржат во ова време…
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Труп сошиен со гнили конци и околу него кружат потковани скорни и проблеснуваат бајонети.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ја избричи брадичката, на капата си соши петокрака ѕвезда и сега го учи македонскиот јазик.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Татко беше порачал терзија дома за да му сошие нови бечви и нов џамадан со гајтани опточени. За оној век алишта.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
На душава да ја сошијам твојата љубов.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
На капите што вчера ни ги дадоа им сошивме црвени петокраки и ги дотеравме да не ни висат над тилот и ушите.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Никој тогаш не ме виде. Откако го сошив знамето, убаво го скрив...
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Кројачите одбиваа да ми сошијат војничка блуза без еполети и закопчана до грло, од школските, географски карти го избришаа моето родно место, ја довлекоа мајка ми во некој Реонски комитет и ја натераа јавно на митинг да се откаже од мене.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
– Италијанското знаме го сошив самата, според урнекот на знаменцето, неколку дена откако крај нашата куќа мина колата во која беше кралицата Џералдина, со принцот Лека.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Веќе на 16 години знаеше да сошие прекрасни фустанчиња или палтенца.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Откако му ги соши алиштата терзијата, татко вистина си умре.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Како кога случајно немаше да забележам дека кројачката Бота ѝ го сошила здолништето за кое со денови раскажуваше толку многу.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Си соши нови алишта.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Какво варварство! Да се земе живо дете, да се сошие во кожа на мртовец - и тоа ќе се задуши во тоа старско детство во кое не треба да прави ништо друго освен по сопствената смрт да загорчува други детства.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Буба Мара си соши нов фустан. Ежот се пресели во нов стан.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Томето беше во едноставна сукња со нежна, фланелска блуза, стегната во темно син мантил и темно сини чевли на ниска потпетица, а Христина имаше многу убава пелерина која ѝ ја беше сошила Томето.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Но зашто беше невешт со иглата и со конецот, или се правеше невешт, Василица, за да го мазне што побрзо од дома, сама му ја соши петлицата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Беше пет метра црвена свила, велам, за да сошиеме македонски знамиња, а не бугарски.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Имено, Маша Русланова сошила фустан кај што шиела и жената на некој странски дипломат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
После внимателно го соши распараното место и му ја врати капата.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
