суеверие (ср.)
По кратка расправија за суеверието, решив да ѝ покажам на дело дека е глупаво да се верува во несреќа предизвикана од скршено огледало.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Познавам поединци кои манипулирањето го доведуват во врска и со суеверието.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Првиот муштерија од суеверие не се испушта, па макар нешто да се продаде и без печалба.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Минуваше со часови крај својата гробница, суверено бараше да се менуваат нејзините димензии, борејќи се со напливите на суеверие дека готовата гробница го доближува до смртта.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Често пати кога ќе ги видам поклопените стрелки на часовникот, паѓам на суеверие дека во тој миг некој помислил на мене. Не е тоа суеверие, како пример за црните мачки.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Во дрвото на гнилиот црн долап далечното детско суеверие длабееше свои тајни тунели - тоа црв дрвојад претскажуваше студ.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Впрочем, си рече, малку суета и суеверие со строго личен карактер никому не може да му пречи.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Би сакал сега да ѝ кажам колку е глупаво нејзиното суеверие, но таа умре истата вечер кога безуспешно се обидов да го скршам огледалото.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Пусто суеверие, немаше порационално објаснување зошто моите братучеди ги имаат имињата од нивните чичковци (моите вујковци) по обратен редослед... на крајот на краиштата, и не е важно.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
- Тоа е сосема сигурно - Лошо нам не може да ни се случи. Ако сакаш сметај го тоа за суеверие.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
(Авторот е склон кон суеверие, кон откривање знаци што нешто укажуваат; така, на пример, кога при бричењето ќе се исече, верува дека е тоа некој лош знак и цел ден страхува дека може да му се случи нешто непријатно)
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Иако неговото суеверие уште не беше целосно подмирено.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Неговите исчезнувања се објаснуваат на стотици начини, трансформирани во фолклор, успивни приказни, суеверија...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Многу ми се сакаше, речиси нешто ме копкаше, некому да кажам што сонови сонувам, ама не решив, пред стрика Бориза ќе испаднев религиозен и суеверен, а тоа најстрого го имаше забрането Партијата, и стрико Борис за такви работи, религии и суеверија, не проштаваше.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Каде и да се свртам, неписменост, суеверие, сомненија, ужас, ужас - просто не може да се живее.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Волјата и заканите не се доволни: зарем е можно да се игнорираат прадедовските обичаи, еден модел на живеење којшто Отоманската Империја не успеа да го промени, скалата на вредности која се заснова како на вроденото искуство така и врз неразделно поврзаното суеверие?
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
