тежа (ж.)
Средишната точка на човечката (јазична) тежа, на човечката (јазичка) гравитација, лежи во разборитоста.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Ние децата на самракот што меко легнува во ходникот Ние што ѝ тежиме на тежата на земјата Ние што љубиме од љубопитство Ние што не признаваме владетел во зборот формираме Независна Илегална Единица Пророк Ние децата на паднати борци со шестари в раце Ние со центарот в срце Ние избодени од игли Ние што кротко се собираме во црно-белата слика Ние од портретот групен формираме Независна Илегална Единица Пророк Ние децата на ветрот со очи во темната шума Ние громобрани на очајот развлечени во поворка Ние што подаваме рака над космичката постела Ние - тајната на светот формираме Независна Илегална Единица Пророк
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Додека бевме амеби и риби се напрегавме да излеземе од морето без да бидеме смачкани од тежата.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Зашто, од каде знаеме дека два и два се навистина четири? Или дека функционира силата на земјината тежа? Или дека минатото е непроменливо ?
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Сачмосуваме труби и ѝ се потсмеваме на земјината тежа.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
