точка (несв.)
Се точкаа во долги редици, во синџири, идеа од сите страни, се сливаа во селото како војска на боиште: ги исполнија дворовите, бавчите, куќите; се качуваа по дрвјата, по ѕидовите, влегуваа во одаите, крстосуваа низ нив, се провираа низ цеповите на вратите и прозорците и го освојуваа секое местенце и делче од просторот.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Досада го налегна од тој надурмен небосвод што се точкаше во облаци и темничиште.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Фрчеа луѓето налутено и се точкаа крај неговата куќа како мравки.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Покрај нас се точкаат војници.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Но додека го правеше распоредот на трупите и планот за напад, и него го фати сонцето и тој виде како се точка старавинската војска во правецот на чуката.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Почнаа еден за друг да се точкаат тие матни зимни денови, во кои снежинките продолжуваа постојано да поигруваат пред неговиот прозорец, сменувани од ноќите, чијашто темничина беше како на најдлабокото дно на овој свет.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Луѓето се точкаа уште низ чекална, уморни и нерасположени, излегуваа на перон и пред станица, и пак се враќаа.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Облаци и магли се пореваат, се точкаат, небаре свински црева.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Набргу по заминувањето на внучињата на Петра и Костадина, работниците слегоа до последниот кат, Пелагија и другите го симнаа сето ѓубре од најгорниот кат до првиот, го собраа на куп пред самата зграда и додека ги зачистуваа пенџерињата и вратите, поминаа неколку комисии врзани со приемот на зградата, па почнаа да се точкаат сопствениците на становите.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
XXIV Уште од рани зори луѓето во селото почнаа да ги буди лавежот на кучињата и некаков тропот; стануваа од постелата, ги лепеа очите на прозорците, излегуваа на чардаците и гледаа исплашено: колони војници врвеа низ селото; им светкаа шлемовите и оружјето на виделинката од зората; од сите сокаци се точкаа војници, а коњите што влечкаа тешко оружје, опрема, муниција и казани за јадење, врвеа по широкиот пат крај езерото; фрчеа коњите со носевите, збивтаа под теретот, чувствуваа жед и ги вртеа главите кон езерото што на утринското ветре шлапкаше бранчиња на брегот; од војниците избиваше пареа поднаведнати под тежината на ранците и оружјето; кучињата непрестајно лаеја и напињаа на синџирите да ги скинат; оние што беа пуштени, се втурнуваа кон војниците, но кога ќе добиеја клоца, ќе сквичеа, се тргаа настрана и продолжуваа да лаат.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Сега ми идеше по малце криво и незгодно поради сите оние злобни шеги за сметка на водникот, што баш јас често си ги позволував, кога се точкаше водот во колона.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Ко сенки, ко сеници се точкаат: со пушки, со ќебиња, со украдени сакми, со некакви врзопи преку рамења.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
По нив се точкаше многубројниот народ. Никој не плачеше.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Зарем да ми се точка со турската војска на север и да освојува што не се освојува?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Но зашто тогаш не поминуваше никаков воз по железничка линија, кој би можел да биде бомбардиран, а не допираа ни шумови на моторни возила што се точкаа по Битолско Џаде, појавата на аеропланот силно ги изненади и ги возбуди.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Гледам натаму и менувам руски падежи, го кршам јазикот: пролетериј, пролетери-ја, пролетери-ју, над реката се точкаат разни мушички, пролетери-и, пролетери-ев, слегуваат облаци од пеперужина, пролетери-јам, пролетери-јах...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Низ ќелијата без прекин се точкаа затвореници од секаков вид: растурачи на дрога, крадци, бандити, црноберзијанци, пијаници, проститутки.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ваму германската војска се точка и тече како река и оди за Дебар и Албанија.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
