угорнина (ж.)
Автомобилот тешко се пробиваше кон стрмата угорнина низ кривулестиот пат кој бил трасиран уште во времето на италијанската окупација со крајна цел во Тирана.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Таа насобра неколку грста и напреку тргна по угорнината.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Пред се тоа Силјан си патувал со голема надеж да најде некоја трага и до кај пладне го изодил угорното, та се качил на планината и кога се опулил натамо, видел едно поленце опколено со планинки и ридови, прилично како Прилепското.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
И пак остра угорнина сѐ до првите плевни.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Си зел в раце едно дрво некастрено како за стап, раце да му се најде, за од лошо да се брани, и тргнал на угорното да оди.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Прличев може да ми позавиди...неговата мајка кога го носеше тешкиот мокар килим по угорнина...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Молчешкум црната редица набрзо ја фаќа угорнината.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Кутнатите букови стебла од околните шуми, долги и по неколку метри, на рамо по стрмната угорнина ги носеа мажи и жени во одминати години.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Голема е таа угорнина и кривината остра..
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Одеа со бавен чекор, чиниш го мереа патот, свртија лево и ја фатија благата угорнина и влегоа во шумата.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Само да ја превалиме угорнинката, а удолу сам ќе се тркала.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
И кога се случуваше да застанеме за да се создаде колоната, тогаш го галев, му велев браво, стари, издржа и продолжи да издржуваш, немој да откажеш на нерамниот пат, фаќај ја кривината, лапни ја угорнината.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Џипот со завивање ја фаќа острата угорнина.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Запнаа. Џипот полека се помрднува, уште чекор, два и ја превали угорнинката.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Пак угорнина над која ниско висат облаци со боја на олово.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Качувајќи се по угорнината беше вистински загрижен за состојбата на чевлите.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Нозете му се лизгаа по угорнината, непрекинато колван од клунот на јастребот, ги затвори ушите, за да не го слуша повикот на бикот Чако, препотен до гола кожа, бегаше, бегаше...
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Добро... Откако дочекавме зора, слеговме долу. Зелена лединка легната на блага угорнина.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Но, токму кај Јихлава, на една голема угорнина на моравската висорамнина, нѐ дочека една незгода.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Куќите расфрлани насекаде без ред, односно беа изградени таму каде што се нашло малку рамно земјиште, низ удолнините и угорнините, но како целина селото со големите камени куќи беше глетка што при секое доаѓање во него ти предизвикува неповторливи чувства на восхит, убавина, исполнетост...
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
