униформа (ж.)
Кога го виде се враќа без униформата, воскликна од радост: - Добре дојде дома домаќине! – му рече веднаш при првиот поглед во дворот, кога изненадена од глетката се порадува.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
На нејзе беа двајца војници со германски униформи на чии капи и еполети јасно се гледаа фашистичките кукасти крстови.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Велат дека сум била многу мала, па не можам да се сеќавам на моментот кога тој во војничка униформа се појавил на влезната врата со најголемиот букет цвеќиња за мајка ми.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Тој ги тргна униформите и почна да го студира нејзиното мазно бело тело.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тоа била униформата на капиталистите и никој друг не смеел да ја носи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ја истресе правта од парталавата униформа и набрзина истрча од крвавата соба.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Дванаесет писма лежеа здиплени под свечената униформа во наткасната до неговата глава.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Зад него стоеја офицерот со неподвижно лице и стражарите во црни униформи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Попусти беа строгоста на полициската униформа и палката на татко му.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
На градите од неговата униформа одвреме навреме капнуваше по малку крв.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Нејзината куса коса и машкуданска униформа само го нагласуваа ефектот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Не ти е прилично во униформа да бидеш труден.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Му ја фрлија бугарската униформа и му дадоа грчка.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И бидејќи имам лоша навика да го прелистувам весникот од назад кон напред, свесно прескокнувајќи ги страниците за економија и политика, но не со цел да се задржам на некролозите, туку на рубриката за култура (ако воопшто има таква во овој ден од неделата), случајно дофаќам две страни повеќе и кога во рубриката црна хроника, што ќе видам: Јадранка сликана во придружба на двајца батки облечени во униформи, очигледно припадници на безбедносните служби, кои ѝ помагаат да излезе од огромен црн џип, ламја од минимум 3000 кубика.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Деновите по разврвените Солунски улици исполнети со униформи, питачи, заводливи жени и исплашен народ ги минуваше во размисли и потрага по смислата на она што веќе беше сторено.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Но се премисли кога виде неколку жени во униформи, кои ги пречекуваа на вратата од автобусот и им ги покриваа главите со наметки за да не накиснат, а потоа ги поставуваа во ред еднододруго, водејќи ги тивко и со решителен ритмичен чекор.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Ветрот им ги припиваше тенките униформи кон телата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ама и како да не беше гроб туку некоја мермерна трпеза околу која беа наседнати дебелкави и дебели тркалезнообрзани луѓе, сите облечени повеќето во униформи, со тешки ордени на градите, со златни колани и позлатени гранчиња на капите.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Одам и од секоја униформа се потплашувам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не дека нив ги немало и порано, но не гинеле на ваков начин, под оружје и во униформи, во планински заседи и поради глупоста на шутраци како оној нивниот министер, кој сака од себе да направи прв воен херој на независна Македонија.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
