фати (св.)
Ни се држат рацете така, одвај дочекале да се фатат, да се разберат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Стојам така пред луѓето, а небото клекнало, се фатило за земја.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ фатило некаде ноќ среде шума, прст пред око не се гледа, што се вели, мислиш си ослепел, а тој ми вели да се фатам за опашката од коњот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Идат луѓето и што им се фатило за рака водат: кој дете, кој коза.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Луѓето се погледнуваат меѓу себе, готови да го фатат излезот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе се свртам да видам кој вика и тогаш ќе се фатам дека јас сум викала.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Воздухот постојано нешто мрмори: може да нѐ фатат на легло, што се вели, натерани под земја, заробени од стравот, од себеси.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Туку ќе видиш некоја рака ги подотвора прстите, се мачи да се пресегне, да фати некого за коса.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Сигурно сакаат да нѐ фатат во стапица, велам, сите да нѐ фатат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Со туѓ чемер, чемер да те фати...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Но глеј беља: штом се допре до креденецот - стана златен, штом го фати ножот - стана златен, место убавиот мек лебец - во раката држеше голема грутка злато...
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И едната и другата боја не се држеше јако за колцата и малку по малку боите фатија да се рушат и под нив фати да сјае нивната природна боја „словенска” со одблесок „македонски” од географската област во која се распределени.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ме фати и ме сврте.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Е сега и таму имало многу интересни фетиши на кои можеш многу пари да фатиш.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Сега можеш да ми се фатиш, да простиш.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Ако фати цибрина, види, ако нема никаква надеж, иди си, нема што да седиш.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Секогаш има нешто за кое можам здраво да се фатам.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
А научив и по тоа што на тој ден дома беше вистинска збркотница: уште во рани зори стануваше мајка ми, нѐ будеше сестра ми, мене, дедо ми и почнуваше она што севезден го проколнував: ги тресевме постелите, ја менуваме сламата од сламарниците, се пентаревме на столови и со метла мавтавме по ќошињата кинејќи ја пајажината, роневме пченка и толчевме исушени пиперки, ги вадевме добичињата да се топлат на сонце во дворот, трчавме по кокошките за да ја фатиме онаа што носеше јајца во туѓа плевна и на која дедо ми уште одвечер ќе ѝ донесеше пресуда зборувајќи дека такви лиоти не би требало да се држат дома.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Сега тој многу јасно го виде на белината и своето зрно како одлета од врвот на неговата пушка и како ја фати насоката на она ужасно ѕвере, просто следејќи го в петици и сигурно настигнувајќи го, сѐ додека не се вкопа во неговата распафтана арамиска зачекореност.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Дури и кога гледаше низ прозорец или ти се чинеше оти сега Даскалот ќе ја фати да не дочула што рекол.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
