феномен (м.)
Видливото, реалноста, има смисла да егзистира во феноменот на научниот контекст.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Поточно, ако општествено научното гледање на сето постоечко во некои теориски концепции уште и ја доведувало во прашање сеуреденоста и, следствено, објаснивоста на социјалните, историски, духовни, културни итн. феномени, на природонаучните пратеници кои во научната република ги застапувале владеачките парадигми или научно-истражувачки програми - тоа речиси не им паѓаше на ум.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Заштитата на козата за татко ми беше еден од најчудесните феномени во човековата еволуција.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Потсетувајќи се на тоа а во контексот на оваа медитација, сѐ повеќе се уверувам и осознавам дека не само не е едноставен туку напротив, дека е многу сложен и честопати несовладлив проблемот авторот сестрано да го согледа и проучи феноменот на видливото.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Не беше заинтересиран за каков и да е природен феномен, ниту за спектарот на кој и да е елемент.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Навистина смртта на наш близок и почитуван роднина е таков феномен што најсилно ја поттикнува униформноста.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Еднаш Игор Лозински му рече на Татко, а на тоа сега убаво се сеќаваше додека се ближеше кон крајот на истекот на реката, дека руската емиграција е нов феномен во универзалната историја на човештвото, што можеше да се спореди само со егзодусот на еврејската дијаспора.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Овој феномен опседнува цели краишта на Републикава...
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Овојпат младиот пријател се зафаќа со феноменот на заминувањето на една и доаѓањето на друга љубов.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Но секој обид општеството да се предочи како конзистентен модел нужно е обид кој, за да биде селективен, арбитрарно одредени начини на општествен живот ги прогласува за норма и, според истата логика, сите други феномени ги класификува како ненормални: или како резидуум на минатото кој евентуално ќе ја изживее својата цел и ќе исчезне, или како некакви туѓи елементи кои што мораат да бидат искоренети или маргинализирани.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Мојата муза е нешто несовршено, но нешто на кое му се восхитувам. Феномен кој најмногу на светот ме нервира.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Инквизиторскиот суд на кралството во рајот конвертирање на неправедните, злобните… светот со лик на големо море, бранови и острови интониран со екологија на духот, психичкиот распон Човечкото битие кон природните феномени емотивната клима на чувствата што лебдат во итаницата кон недостижното, копнеж кон совршенство во судир од пречки на патот пред блокаторите кон свемирна галаксија…
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Нека читателот, сепак, не се залажува од ведрината која се добива од читањето на ова дело: ако алегоријата, претставена од еден од најоригиналните и најзначајни писатели на современата литература во Македонија, мошне богата но често непозната на Запад, претставува според повеќе обележја силна лекција на надеж, ова дело сепак не постои само како трагичен сказ, како рефлексија преточена низ мали импресионистички допири како на клавијатура, но опстанува со својата голема длабочина наспроти опасната суета на идеологиите кои сакаат да направат еден нов човек, низ спасувачко посредство помеѓу непостојаноста на феномените, генерално, и, посебно на посебната нестабилност која владее на Балканот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Во полупрстен од сончева патека регистар на природните феномени, без перо, без мастило, во огромните морски води...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
XXXVI Меѓу заминувањето и враќањето од дипломатска мисија, посебно на амбасадорите во земјите со демократска традиција, во која дипломатската институција почива врз цврстите принципи на правната држава, но и врз автохтоноста на дипломатскиот феномен во светот од неговите дамнешни почетоци па сѐ до денешни времиња, постои природна поврзаност, дејствен континуитет.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Пустина во која култот на автомобилите, вискито и мразот се одвива секојдневно: феномен на леснотијата покрај фаталноста на пустината.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Некои феномени, како оние кај фотоелектричниот ефект или спектроскопијата не можат да се објаснат во термини на микрофизиката и бараат редефиниција на физичките теории.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Феноменот на поезијата постои за да се воспостави ред меѓу нештата, ред помеѓу човекот и времето, зашто вистинската традиција не е завршено минато.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Скопските шмизли се феномен кој со забрзано темпо започна да се развива некаде со распадот на бившиот систем и создавањето на две и пол класи во државата на новокомпоновани богаташи од една страна, кои опфаќаат 5 посто, и сиромашна класа, која брои некаде околу 90 посто од населението.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Сакам да кажам дека книгите од Твојата иницијална (прва) авторска фаза оние десетина тома во кои се собирани Твоите есеистички и критички текстови концентрирани врз одделни книжевни феномени или маркантни писателски личности (да не ги заборавам патописите!) главно ги читав како колешка, професорка по компаративна книжевност, теоретичарка на која примарниот (дури и исклучителен) интерес ѝ се посочените топоси или теми што Ти си решил да ги третираш следејќи ги строгите правила на научната методологија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
