череп (м.)
Од нејзиниот скут нѐ гледа и оголен човечки череп.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
По полето се гледаат расфрлани черепи и човечки коски, шлемови и штикови од војните минати.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Во занесот да го создадете најубавото Не заборававте на полезноста О стари мајстори Го вградивте во мостот и кременот (Огнениот череп на Кралот од каменото доба).
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Во електронската меморија неколку преувеличени мозочни функции се проектираат од човечкиот череп врз неживи објекти со чија помош тие функции можат да бидат набљудувани и манипулирани.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Винстон не погледна повторно во него, но вознемиреното лице слично на череп беше толку живо во неговата свест, како да му стои пред очи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Може сакаш, вели, на местото да те однесам. Ќе ги видиш коските и черепите што ги извади водата на видело
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Ми се чини дека гледам череп од кучешка глава. Чума.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Болниот силно завреска, ја затресе масата, го притисна тешкиот череп врз тврдата потпирка за глава.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Се знаеше дека во нејзиниот череп, како бисер во школка, имаше камен со амајлиска моќ.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Дибек! Мозоков ти служи да ти го исполни черепот!
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Х се шеташе по градските улици со отворен череп.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Вистина има коски и черепи горе, ѝ велам, ја сронала водата земјата и ги извадила на јаве.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
На кулата покрив рамен, преголем, со око мерен, на покривот црно знаме со извезен волчи череп.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Кревката млада кожа, оптегната преку черепот, почна брзо да се брчка, на челото му се појавија првите оросени бразди, несвојствени за неговите триесет и пет години, предвесници на староста.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Но она што вџашуваше беше изобличеноста на неговото лице. Тоа наликуваше на череп.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ѕидниот часовник – Предел во кој да ги распознаеш сите божји состојки од кои растат децата и цветовите; Поштарот кој среде летен дожд тропа на вратата и го довикува твоето име; ветровите што го менуваат правецот на корабите; воин од кој е останата само бројка врежана на неговиот череп; иницијали на ѕверови престорени во болки и во гранчиња; калуѓери што се движат по работ на морето и бараат пусти земји за молитви и мир; Елена на топлата постела на првата вечер; потомства што ќе ги остават своите ребра покрај ребрата на своите татковци; записот оставен врз плочата над нас.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Лицето - череп брзо ги скри рацете зад грб, како да сака да му покаже на целиот свет дека го одбило подарокот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во одежда на страдалник Гледа Арсенија Лилјак прелетува над него во мракот И низ прозорецот на костурницата Удира во полиците со черепи Врз ки е врежано Герасим Ефтимија Павле Копајќи со прсти по земјата Меѓу летото и правта земска Греда Арсенија И ластовичка во залезот како прелета над реката и застана на крстот спроти него.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Тенките рамења беа наведнати напред, така што правеа длабнатина од градниот кош, сувиот врат изгледаше како да е превиткан на половина под тежината на черепот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Изгледаше како да го притиска некоја огромна сила, нешто што му навлегува во черепот, што му удира по мозокот, што го преплашува во убедувањата, нешто што речиси го убедува да го одрече доказот за својот разум.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
