чизма (ж.)
Кавгаџиите гледаа со закрвавени очи во агентот а тој го збираше челото во густи ситни брчки и држејќи ја раката во задниот џеб на панталоните стегнати во тврди тесни чизми ја клатеше ќелавата глава, тогаш покриена со сламен шешир.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Водата ја однесе чизмата далеку и ја исфрли пред една шумичка на песокливиот брег.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Во наредниот миг ќе го чуе тропањето на чизмите пред вратата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ти ќе офкаш, а тој ќе врти со чизмата и ќе ти ги меле прстите под стапалото.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога го беше зграпчил за врат, тој со повици ги викнал своите двајца другари, на кои им го препуштил да го држат, а самиот само за миг си ја беше пикнал раката в чизма за оттаму да си го извлече кутичето со тутун, и барем малку да си го освежи својот секогаш измрзнат нос; но тутунот, веројатно, бил од таков вид, каков што не можел да поднесе ни самиот мртовец.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Да побрзаме и немој повеќе со таа чизма.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Си направи потоа дедо Гога убава куќа со широки соби и балкон, купи за себе високи рибарски чизми, а за бабата шарена шамија и везени папучи, и си заживееја двајцата убаво и среќно.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Ми даде ќебе и си ги слече чизмите иако јас не му ги барав. Кога ги облеков таман ми беа.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Ваков да се појави - ни во ученичка ни во војничка униформа, со коси над веѓите не само над ушите, со растропани чизми од изминатите војни и со здебелен глас од домашен тутун?
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Маскирните панталони ги вовлекоа во чизмите.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Собата се исполни со крупни луѓе во црни униформи, со потковани чизми на нозете и со пендреци во рацете.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Најверојатно чизми воопшто не биле произведени.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Го носи истото капче од кучешка кожа, а имитирајќи ја газдарицата Хера, стави и елече од кучешка кожа, обу и чизми и внатре забоде камшик со кој плуска кога го дресира или кога сака да го смири, да му оди по волја.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Средниот брат влегол под шаторот многу нерасположен и грубо ѝ наредил на жена си да му ги собуе чизмите.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Има руса коњска глава со муцка ко мотика, ко собуена чизма.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Само ти гледај во твоето марширање да не си ги извалкаш чизмите.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Одоздола се слушаше тропање на чизми, во куќата и околу неа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ако му ги собуеш чизмите, ако го слечеш и тој ќе биде сметен човек. И сиромав.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ги гледам од под нивните кожни чизми, од под колена.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога влезе ежот, до чизмата доскока кос со натопени крила.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
