шешир (м.)
Други оддалеку ни личеа на фазани или пупунци: носеа шеширчиња со долги подвиткани пердуви.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Косите беа покриени со многу долги еднобојни марами врзани во форма на шешир кои продолжуваат вкрстени околу вратот и паѓаат надолу како шалови.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Кавгаџиите гледаа со закрвавени очи во агентот а тој го збираше челото во густи ситни брчки и држејќи ја раката во задниот џеб на панталоните стегнати во тврди тесни чизми ја клатеше ќелавата глава, тогаш покриена со сламен шешир.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И двајцата добро знаеме
на која жена мислиме
само јас отскокнувам кај неа
љубопитен и на вишини навикнат
не можев да си замислам
толку еднолично и неразонодено суштество
рамна снага рамен говор
несовршенството ме предизвика
потсвесно, како што обично се вели
правев трикови за забава на народот
покажував нови мустри
шарпи шешири шпилови
стапчиња топчиња кутивчиња
бели гулаби за бела магија
создавав драмски штимунг
го извлекував резервниот маж
последниот џокер
од мојот долг од што е дупнат
џеб, немав време за колебање
носев кружна насмевка
- рингишпил на лицето
каде јас, таму таа!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Нема ништо да се позлати ако златен бумбар ти го облета шеширот.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Го стави кафениот шешир на главата и замина.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
На масата до нашата седнуваат двајца млади: таа во жолт костим и шешир во иста боја и сламена торба подврзана со шарена марама, а тој во спортски гакици, ама не во тон со неа!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Едно попладне, враќајки се со Тамара од ручек, уште оддалеку ја препозна Атина како оди под рака со еден висок маж, елегантно облечен во кремасто одело и шешир на главата во истата боја.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Стои меѓу восочните луѓе од репродукцијата на Рембрант, поклопен е со црн шешир и завиткан со црна пелерина.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Беше тоа типичен претставник на својата епоха: носеше зимски капут од чоја, необично долг и широк, темносин шешир од филц со спуштен обод, широки пантолони со високи манжетни и светли плитки чевли, воочливо слични на ортопедски; околу вратот поради некоја причина му висеше кинески пешкир.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Христина се насмевна и пружи рака, Петар го подигна шеширот во знак на поздрав и ѝ ја бакна раката.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Петар го подигна шеширот и ги поздрави двете млади дами бакнувајќи им ги рацете, а со Томаица разменија значајни топли насмевки полни со нежност.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Во последниот дел од вечерта како модели за најсвечени пригоди беа прикажани и тесни црни или темно лилави фустани кои многу јасно ја истакнуваат женската фигура, горе затворени со набор од копченца од страна, со косата собрана во завиткани локни на секоја страна и високо дигнат тесен шешир со две,три или четири машнички од страна.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Пред киното во темно сив костум, бела кошула и сив шешир ја чекаше Петар со насмевка на лицето.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Петар стана, се заблагодари на подареното време, го поздрави газда Таки со вообичаеното подигнување на шеширот над главата и си замина со тотално скршена надеж.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Хрушчов го подигнува малото шеширче, ја открива ќелавата глава и пруса, ги ситни чекорите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се поздравија, Петар се поклони, го подигна шеширот и повторно ѝ ја бакна раката.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Одеднаш повторно се појави пелистерецот и несмасно го дувна шеширот на Петар, кој веднаш се затрча да го дофати.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Од другата страна на калдрмата, до двете дами се најде еден млад човек, не постар од 22-3 години, убаво облечен со лесен, едноставен нагрнат мантил, со темно сив шешир на главата, прекрасни големи, продорни очи и убав лик.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Го приклучувам на компјутерот и кога ќе видам: голо бебешко газе, едно слатко мало буце со шеширче за сонце, како се капе во мало гумено базенче и кога ми светна ... половина час не можев да престанам да се смеам ...
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
