ѓердан (м.)
Едно од дваесетте приградски гратчиња беше спружено како ѓердан покрај периферниот приградски автопат.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
На часот на Силјана му текнало та слегол во двор и го зел ѓерданчето и го качил на куќа та го скрил во сламата.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Се скаменив од црниот ѓердан на зборови од мермерниот споменик...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Остани... од бакнежи ќе направиме ѓердан корален, од прегрнување аркади...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
На сите дечурлиња им обеси околу врат по еден ѓердан најразновидни бонбони, па и по некоја свирка.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
За себе само ргај си за себе маки тргај си - нижи си ѓердан денови нижи си алки ковани, нижи си синџир железен околу вратот навезен!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Во тоа време сите куќни луѓе биле по работа в поле, само Босилка била дома и како што си го низала ѓерданчето, го оставила на ругузина па станала да ги види в куќа свињите, нешто пакост да не сторат.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Носел и златен ѓердан, но децата не го видоа кое од страв, а кое и затоа што му го покриваше брадата.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Како на вратот гердани ниски камења студени така на плешки денови легнале та натежнале Денови ли се - денови аргатски маки големи!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Бидејќи сестра му од Силјана била свршена, си седела во двор на ругузина и си низала едно ѓерданче од стари рупчиња.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ако се побуни, тресни ја по глава и укради ѝ го ѓерданот.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Природата е ѓердан од пејсажи, ако умееш внеси ја во тебе, до тебе...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Ќе видиш какви амајли- ѓердани за жените ќе излезат од нив.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Точно во 12 часот се нанижува најголемиот светски ѓердан од бакнежи.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
При нишнувањето на главата ѝ се нишнуваа и долгите златни обетки одблеснувајќи на светлоста. Ѝ блеснуваше и ѓерданот при помрднување.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Црни топченца - како јадро црно монисто - може ѓердан да нанижеш додека се меки, откако ќе се потсушат - игла не ги дупи!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Вџашен, без да има таква намера, го закопа погледот во долчето помеѓу нејзините дојки при што таа си ја стави раката на градите, со палецот и показалецот се фати за бисерниот гердан, да се покрие, но некако не криејќи му го задоволството дека знае каде му залутал погледот.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ете некни ѓерданчето на Босилка ѝ загина; не е човечка глава да, човек умира и никому ништо, а ќерко, а не ти оти едно клопче ти загинало и да плачеш.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Во ѓерданот од убави денови и настани, првиот жетвен ден избиваше над сите.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А, камчево личи на килибар, една смола, многу скапа и ценета, од која се изработуваат украси за прстени, ѓердани и друг накит.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
