јурук (м.)
Јуруците, муслимани од азијатско потекло, живееја во некои села од јужната страна на планината.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Волците слепо ја следеа по бескрајното снежно море и ја оставија, а таа, како да си дојде на себе: далеку ги заобиколуваше јуруците, се плашеше од нивните развлечени песни; ноќе го грееше под срце нејакиот пород и се разбудуваше дури и кога по земјата ќе зашушкаа ланските дабови лисја.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
В село, за некој здрав, силен маж често ќе се речеше дека е „како Јурук“.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Веќе копнееше за човечки збор, за нежна мајчинска грижа, за топлиот светол дом, за училиштето кое сигурно веќе почнало да работи, за другарите кои го чувствуваат неговото отсуство и ги пече неговата неизвесна судбина, но колку повеќе им се предаваше на мислите, колку повеќе се пушташе тие да го водат, толку повеќе го разјадуваше немирот, па стана, иако уморен, се фати за секирата и го почна својот двобој со Јурукот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Вечерта, што со својата сина сенка лесно ја затемни долината, го затече момчето смирено, седнато врз начнатото тело на Јурукот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Секако, не си му дораснат на Јурукот, - рече како да ѝ се извинува и повторно се фати за секирата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И така, јазлестиот, цврст трупец доби име Јурук.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Ќе се противставува како Јурукот, - промрмори Бојан. - Кој Јурук?
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
