„Седум и дваесет“, рече Земанек, одговарајќи ми апсурдно, исто така.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Стрелките на часовникот покажуваа седум и дваесет: беше всушност деветнаесет и дваесет.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Му предложив на Земанек да пиеме во блиската кафеана; тој се согласи, и вечерта бевме на сите три претстави: од пет, од седум и од девет.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Подгледнуваше само на часовникот и бараше да побрзаме; рече дека треба да бидеме кај мостот и тунелот пред седум и триесет, затоа што тогаш минува експресот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
А во поглед на тужбеното барање за исплата на придонесите во ФПИОМ – и тоа за период од седум и пол години (од 1994, па до средината на 112 2001 год.), судот определи постапката по тужбата да продолжи и по правосилноста на делумната пресуда – бидејќи туженото претпријатие имаше склучено Договор за наплата на заостанати придонеси од пензиско и инвалидско осигурување со ФПИОМ, од јуни 2000.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)