-... И така, твоето бебе стотина пати влегува во светот за повторно да се најде надвор од нејзината вагина.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Не велеа ниеден збор, тој остануваше само по неколку мига крај секоја нова група, онака заздишен, кога ќе ги видеше нивните избегани погледи тој уште веднаш продолжуваше понатаму, крај другите, третите, повторувајќи ги само оние свои пусти лудечки движења со своите раце, со тие огромни празни рачишта, навраќајќи по стотина пати во денот крај секоја група на тие темели, проклет.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Филмот во нејзиниот мозок почнуваше веднаш, без журнал, а сликите намерно ѝ се повторуваа на стотина пати.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Текстот сигурно досега го изговарал стотина пати. Безгрешно.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)