А.А. повторно ме прекина, овој пат менувајќи го изразот на лицето, станувајќи гневен: - Јасно е каде целиш – извикувајќи гласно, гледајќи натаму строго кон мене, па погледот го упати кон Х.Х. и четворицата непознати, кои го одобруваа кимајќи со главите како по команда.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)