Во неговата најнова книга, најпарадигматични во тој поглед се расказите „Утрото во ‘Ексцелзиор’“, „За малечките сложувалки“ и „Мравки“; во првиот, раскажувањето е во функција на самото сиже, вториот расказ е автопоетички (се работи за поетика на обичното, секојдневното, миговното), а третиот ги проникнува и поетиката на авторот и конкретното вообликување на сижето, нешто како созвучје меѓу теоријата и креацијата (со конкретна демонстрација на творечкиот чин, кој се раѓа од сосема случајно слушнат разговор).
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
На пример четири девојки, партизани, маршираа три дена и ноќи и се бореа цел ден во чорапи“.119
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
1. Времеполов „Времето не минува“ Пол Елијар Во аулата на парискиот музеј „Orsay“ (некогаш железничка станица) на една од централните скулптури се претставени четири девојки, кои со испружени раце го држат светот, но, тој, сепак, како да им се измолкнува.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)