Штом за две години напишав четири раскази, решив дека достатно работев на полето на руската литература и решив темелно да се одморам, но дојде годината 1905 и ме потфати, ме заврте како иверче.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Буде ЧЕТИРИ РАСКАЗИ ... илустрација: Едвард Дел Росарио Се чудеше од каде тоа задоволство што го чувствува кога за себеси размислува во трето лице. okno.mk | Margina #1 [1994] 47
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Но, барем ние со вас знаеме што е вистината.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Раскажувачкиот текст станува огледало коешто сликата ја прекршува на начин или да го извртува или да го враќа претходниот текст.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во текот на времето што ни преостанува, ќе продолжиме да ги кажуваме, преобразени”.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
На друго место покажав дека неговиот модус операнди може да се утврди во најголем дел од неговата проза.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во кратката проза “четири циклуси” тој дава преглед на четири раскази: еден за град што го опседнуваат и бранат храбри луѓе (Трои од Хомеровите пеења); друг, приказна за враќање (Одисеј се враќа на Итака); трет, кој претставува варијација на претходниот и зборува за потрага (Јасон и Златното руно, Триесетте птици и Симург, Ахаб и китот, Џејмсовите и Кафкините ликови); и последниот за жртвување на бог (Атис, Один, Христос).
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Потоа Борхес заклучува: “Има четири раскази.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)