И, најпосле, кој беше коњот, кого Тахир бег навистина убаво го гледаше но на кого му кладе турско име, Мурад?
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Среќата за него изгледа беше коњот, некоја далечина а истовремено и столот на кој ќе седнеше.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)