бев (гл.) - глуп (прид.)

Кога Крсте Јанчески, војводата, го потамани писмото Благунино, тој не ни помисли дека заедно со него засекогаш ги потаманува и Благуна и Видана нејзин. Не беше глуп па да мисли така.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тодор беше лижигаз, ако се земе во просек поголем и од Влатко, но за разлика од Влатко кој не го красеше голема памет, Тодор не беше глуп. Далеку од тоа.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
А беше и човечен, и главата на сиот сој Јанчески, па оттука и задолжен, да мисли за секого од нив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)