Но за среќа, кратка среќа, тој беше молчалив.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
На работа, во Судот, Татко најчесто беше молчалив, замислен.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Ја фатив за рачето и си појдовме дома. А таа беше молчалива и тажна. Тагуваше за отсечените елки.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)