бев (гл.) - најстар (прид.)

Таа беше најстарата и најубавата џамија.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Овој тевтер, или повеќе истородни тевтери, со сигурност се знае, во Потковицата суштествуваа до почетокот на педесеттите години на овој век, односно од времето кога присилата за колективизација многумина од Потковицата ги распрска на сите страни.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сите кои имаа можност да ги видат, а можеше секој од Потковицата да ги види, беше само да отиде дома кај Акиноските и на надлежиот за тефтерот, по правило тоа беше најстариот од нив, да му раскаже нешто кое навистина се случило и кое ги засегнуваше сите од ред во Потковицата, остануваа стаписани од големината нивна (собрани на куп, со тевтерите можеше да се наполни доволно еден дел вејнички куфер) и од писмото во нив: беше чудесно испишано и украсено со разно-разни шари.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тој беше најстар од сите внуци и го носеше името на дедо.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Во паралелката во која што бев јас распоредена беа најстарите.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Рена беше најстарата од четирите деца, сите ќерки веќе стасани на возраст за мажење, па се очекуваше токму таа прва да се мажи, од една страна за да им го отвори патот на другите, од другата да не ѝ помине редот и да остане немажена.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Отиде Иљо и по две недели си дојде и рече дека стаса во Дуреси – град и го најде местото каде беа дечките и дека само ноќе и скришум едно два-трипати се виде со Евгенија, која беше најстарата жена одговорна за децата, негователка, како што се вели сега за жените кои се грижат за децата и дека таа му рече оти сите деца се живи и здрави, сите се испрани, чисти, нахранети и мајките и татковците и бабите и дедовците, да се живи и здрави, да не се грижат и да не берат гајле и од сите до сите таа прати многу многу поздрави.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Крзнарството во Костур беше најстариот занает и само Костурчани со султански ферман имале право да бидат крзнари.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Татко ми, во градоначалството, беше најстариот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)