Гласот � беше како птица, мавташе со крилјата, беше насекаде во ноќта, малечки одеци... 122 Margina #21 [1995] | okno.mk Сите луѓе си беа поминале, сите што се враќаа од работа, скалите беа празни...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Бевме сами со „no fear”...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Тоа направи садриазамот да го измени решението, а кога со уште некои главешини влезе внатре, во дворот на Имотот, силно се учуди од богатството и уредноста што беше насекаде присутна.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Додека минувавме низ разни објекти и разговаравме со многумина во Медонската опсерваторија, забележав дека д-р Паскал Сотировски беше насекаде примен како многу омилена личност, кох кого луѓето се однесуваа со голема почит, како кон колега рамен на многумина од нив.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ѕидот беше насекаде наоколу, ѕидот беше над сè во домот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Не беше насекаде прекинат патот на јагулите...
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Тој беше насекаде во исто време: туркаше, влечеше, стругаше, ковеше, импровизираше, бодрејќи ги патем со другарски шеги сите и испуштајќи од секое делче на своето тело изобилство од кисела пот како од непресушен извор.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)