бил (гл.) - секогаш (прил.)

Последните поздрави биле секогаш задушувани со плачење...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тој не разбра дека континуитетот на една олигархија не мора да биде физички, ниту пак застана да помисли дека наследните аристократии биле секогаш кусовечни, додека пак приспособливите организации, каква што е Католичката црква, понекогаш опстојуваа стотици или илјадници години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За мене книгите биле секогаш во прв план! рече отсечно Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Како квантумот на интелигенцијата на планетава да бил секогаш ист, но модалитетите на неговото манифестирање да се менувале во различни правци и со различни интервали.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Вистинска идила, гледана однадвор, е бракот на двајца кои веќе и златна протераа, па таа го носеше истиот бел фустан од она време и на вечерата што децата и внуците им ја приредија во „Воденица“ или „Коленица“, што мене ми асоцира на кланица затоа што тоа ми е повеќе еквивалент на нејзиниот живот, во кој повеќе гипс никој не ставил на себе од неа, а сѐ било закукулено и завиено во магла, а тој бил секогаш изземен од каква било врска со вина за сите нејзини случајни падови по скали во куќа која има само приземје.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Делчев бил секогаш готов да им помогне и им помагал.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во бесот пак и во омразата, луѓето биле секогаш поспонтани.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
По онаа бура, по оној гнев на Симона, повреден од тоа што Лена не му се дава, ранлив кога беше во прашање брат му Борко заради чувството дека предноста и грижата и на родителите и на другите била секогаш свртена кон него, а тој божем запоставен, а сигурно и заради внатрешната потреба да го симне од себе товарот на едно сведоштво на злостор, по таа бура, значи, по тој гром што ја удира Лена, таа го врти мојот телефонски број што бев ѝ го оставил кога летото, пред можната прослава на јубилејот на браната, ја бев посетил кратко во Долнец.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Можеби требало да биде построг?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да не има тој грешено што бил секогаш толку полн со разбирање за нас, се трудел да не нѝ забранува и да не нè казнува, туку сè да се решава низ разговор?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сепак светото Евангелие на тој Онисифор било секогаш крваво.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Под светлоста на слабиот факел не можело да се забележи крв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тие грчовни изблици на најеминентните писатели биле секогаш, едновремено, и плодни и залудни.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)