А мене види ме: фустанот валкан, испартален, косата бушава, дури и лицето не ми е чисто. Немам ни чорапи, ни кондури.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Види ме мене кај сум врзан од стопана уште од темни зори, во оваа песочина и пржал, кај што нема едно коренче трева; не можеше да ме сопне барем во трњено, близу до патот, кај што има и прав - да си се потркалав за да си ги почешав саднава, што ми се отворени на плеќиве од носење песок со најголеми кобли, дури ја напраи летоска куќата.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Ако Тој беше семоќен како Тој би бил добар доколку Тој е одговорен за создавањето на такви страдања?
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Овие ужасни болести што ги видов ме свртеа потполно против каков и да е Бог кој беше претпоставен како семоќен и добар.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)