Можеше да се закикоти, или да воздивне или да ги наведне очите, но ништо од тоа.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
„Причекај малку“, мистериозно изјави и исчезна во бањата. Се попалив. Тоа е тоа. Конечно.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Бавно ми упати еден долг поглед, како да решава нешто, а потоа си дозволи себеси да поцрвени, вратот ѝ се облеа со лилјакови печати.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)