Камионите возеа полека. Честопати застануваа и ги собираа луѓето што беа оставени на крај патните лединки и во шумичките.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Возам полека и веќе не барам порамни места од патот зашто секаде е дупка до дупка, локва до локва и не се знае која е подлабока и во која има повеќе или помалку кал.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Возиме полека. Загледани сме во убаво средените дворови.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)