врзе (гл.) - судба (имн.)

Уште баба, од големото турското кадиско семејство од Прилеп, кога како невеста дошла да си ја врзе судбата за новото семејство,во градот крај Езерото, носела јоргованово стебленце за расад, во времето кога нејзинита најблиски, татко и мајка, браќа и сестри, заминувале засекогаш во Цариград.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)